Work hard, play harder

14 augustus 2017 - Limbe, Kameroen

Zoals elke morgen begon ook deze dag met een groepsmeeting. Er wordt om stipt 08:00 uur met een harde bel geklingeld zodat iedereen naar de verzamelplek komt en luistert naar de planning van die dag. Dit keer was er een pittige discussie gaande over de schaarste en de kwaliteit van het voedsel voor de apen. Tijdens mijn eerste dagen in de keuken viel me zoiets al op, maar dan heb je totaal nog geen notie van hoe alles hier reilt en zeilt. De vrouwen halen het voedsel voor de dieren op de markt. Het seizoen schijnt nu zo slecht te zijn dat er bijna niks is. En als er dan wat is, is de kwaliteit gewoon slechter. Een probleem wat dus niet zomaar op te lossen is! Gelukkig kunnen we in de omgeving wel genoeg planten e.d. vinden, dus ze komen niks tekort. 

In de middag heb ik samen met Teun "enrichments" gemaakt voor de 2 chimpansees in quarantaine. Deze apen verblijven daar omdat ze net zijn aangekomen in het Wildlife Center en eerst nog aan moeten sterken voordat ze bij de groep mogen. Ze komen van het vliegveld waar iemand ze geprobeerd heeft het land uit te krijgen. Echt bezopen, zulke kleine kooitjes. En de douane maar schuiven met dat zwarte geld. Echt misselijk word ik ervan. Maar goed, wat we dan doen is dingen verzinnen hoe we de apen bezig kunnen houden en ze meer na te laten denken. Dit keer hebben we 2 lege colaflessen gevuld met papaya en gras. Ik dacht, dat is leuk. Zijn ze wel even een tijdje mee bezig om dat er allemaal uit te "pielen". Nou, ik had het mooi mis. Die ene zette haar tanden erin, scheurde de fles open en 2 sec later zat ze heerlijk van die papaya te schranzen. Ze zei nog net niet: "duhhhh". Echt te grappig. Die andere had er niet zo'n zin in. Je kon duidelijk zien dat ze nog niet helemaal op haar plek is. Ze slingerde een beetje zenuwachtig heen en weer en wilde d'r papaya niet opeten. Ik ben een tijdje bij d'r kooi blijven zitten en uiteindelijk kwam ze ook dichter bij mij zitten. Ik had het liedje van Linkin Park met Heavy in m'n hoofd en begon dat voor haar te zingen. Ik heb er natuurlijk helemaal geen verstand van maar ze zat me heel aandachtig aan te kijken. Misschien dacht ze eerder van nou, kap nou maar weer. Maar de gedachte dat het haar kalmeerde hou ik liever in m'n hoofd ;). Het is zo gek als zo'n beest je diep in de ogen aankijkt. Ik kreeg er gewoon tranen van in m'n ogen. 

Ik moet zeggen dat het ook echt zwaar is. Buiten het feit dat het gewoon keihard werken is, gebeurt er ook van alles in m'n hoofd. De shit die ik van thuis zo graag achter me wil laten, de indrukken die je opdoet, die beestjes die je doen laten nadenken over van alles, etc. Door dit te doen kom je jezelf echt 80x tegen. Best confronterend soms. En wat betreft lichamelijk werk mag ik eigenlijk echt niet klagen. Rosalie bijvoorbeeld, dat meisje uit de VS, is hier 7 maanden. Echt diepe respect. Zij doet hier ook een onderzoek om haar studie af te ronden, maar is ook bijna elke dag in de weer om de dieren te verzorgen. Kom ik met m'n 2 weken;) Hahaha. Het is hier ook niet gebruikelijk om maar zo kort te blijven. De meeste blijven hier minstens een maand. Elke verzorger die ik er hierover spreek zegt dan ook: "Nooooo, so short!! You have to come back!!" Nou, wie weet;). 

De dag erna stond ik bij de chimpansees. Dat leek me wel erg leuk aangezien je zoveel gelijkenissen ziet met de mens. Ze maken ook het meeste kabaal van alle apen. Man, man, man wat kunnen die beesten gillen. En het zijn er meer dan 40 dus je kan je misschien wel indenken hoe het klinkt als ze allemaal tegelijk tekeer gaan. Overdag zijn ze lekker buiten en aan het einde van de dag is het de bedoeling dat alle chimpansees weer terug naar binnen gaan. We leggen dan allemaal eten verspreid in de hokken neer zodat ze gelijk kunnen aanvallen. Dit was ook echt hilarisch om te zien. Ze weten natuurlijk dat ze binnen eten krijgen, dus staan ze met z'n allen voor de opening van het hok te drammen. En weer een kabaal dat ze maken! De uitverkoop van de Zara is er niks bij. En als dan eenmaal de deur open gaat, gaan ook zij net als die gestoorde wijven bij de Zara eerst zoveel mogelijk verzamelen. Je ziet ze dan ook echt rechtop lopen met hun buit in de armen! Zo grappig! Daarna zoeken ze een plekje en gaan het op hun gemakkie op zitten eten. 

De andere Nederlander, Teun, had nog maar een paar dagen in Kameroen en had gevraagd aan een van de locals wat nou echt nog de moeite waard is om te doen hier. Mangrove tocht werd er gezegd! Daar hadden Konstance, de Duitse vrijwilligster, en ik ook wel oren naar! Teun had het zo geregeld dat we gelijk de volgende dag al op pad konden gaan. Voor mij betekende dat een extra dagje vrij! Niet verkeerd dus!;) Dus de volgende dag ging onze wekker en wat denk je, hoosbuien. Niet te doen! Ik zag ons hele trippie al letterlijk in het water lopen. We zouden om 09:00 uur opgehaald worden bij het Wildlife Center. Dit werd een klein beetje later, namelijk 10:30. Ja, ze dachten dat we vanwege de regen niet meer wilden gaan, dus kwamen ze maar niet. Nou, dan kennen ze deze Hollandse griet nog niet. Nooit niet bang voor regen!!;) Met dus iet wat vertraging gingen we weer met de gebruikelijke scootertjes op pad. Konstance en Teun gingen op de ene en de gids Nobel en ik op de andere. Heerlijk een half uur lang klem zitten tussen 2 van die Kameroenezen. In het begin reden we nog wel op een normale weg. Maar uiteindelijk moesten we natuurlijk meer de jungle in. Mijn God, ik heb echt doodsangsten uitgestaan. Het "parcours" (zo noem ik het maar even) waar we overheen moesten leek wel op die van de GP Motorcross. Vanwege de regen was het natuurlijk een groot modder festijn en die keien overal maakte de route nou niet echt makkelijker. Gelukkig was daar het einde in zicht. De jongens met de scooters bleven op ons wachten totdat wij weer terug zouden zijn. En daar gingen we, achter onze gids Nobel aan. Wat een mooie natuur zeg. Er was geen pad of iets dergelijks dus Nobel moest af en toe even de weg voor ons vrij hakken met zij Samurai-achtige zwaard. Gelukkig is een groot deel van deze natuur beschermd gebied. Hier mag dus niet gekapt worden en kunnen de dieren hier vrij leven. Het is echt schitterend om te zien al die oude bomen, planten, watervalletjes, etc. Ik voelde me heel even de vrouwelijke Freek Vonk. Waaauuuuuwww!;) Na enige tijd gelopen te hebben, kwamen we uit bij een strand. Best een mooi gezicht die mangrove zo met dat zwarte zand. Tussen de rotsen zag je allemaal van die krabben voorbij schieten. Nobel dacht nou dat is mooi, heb ik weer lekker eten vanavond. Hij zag een grote de benen nemen en pakte deze bij z'n scharen. Ik dacht nog heel naïef, hoe gaat tie dat doen dan? Gewoon een touwtje om z'n pootjes en meneer krab ging zo levend z'n tas in. "Gaat m'n vrouw lekker soep van maken vanavond" zei die;). Later die middag stapten we allemaal, inclusief meneer krab, weer op de scootertjes en gingen richting het Wildlife Center. Ook dit duurde allemaal wat langer dan gepland, omdat een van de scootertjes het ineens begaf! Lekker dan, sta je daar in de rimboe met een gebroken ketting. Gelukkig kent hier iedereen elkaar en was er snel een vervangende scooter geregeld. Ik ben blij dat ik dit nog heb kunnen doen. Zie je toch wat meer van Kameroen dan alleen het stadje Limbe. 

Nadat we ons opgefrist hadden gingen we weer lekker de stad in. Het was tenslotte zaterdagavond! Ik was ondertussen wel heel erg nieuwsgierig geworden naar het uitgaansleven hier. Nadat we lekker gegeten hadden begon het feest. We gingen naar Ocean Blue, een van de bekendste clubs hier in Limbe. Kelere, ik wist gewoon niet waar ik moest kijken. Ik voelde me even net als Sara in de film Save The Last Dance waarbij ze voor het eerst meegaat naar een club in de South Side getto van Chicago. Armal had een tafel voor ons geregeld zodat we eerst met z'n allen even konden zitten en wat te drinken konden bestellen. Het verbaasde me dat je hier niet binnen mocht roken. Daar hadden ze een apart hok voor net als bij ons eigenlijk. Ik denk dat dit ook een andere reden had. Als je hier namelijk een vuurtje opsteekt dan staan gelijk alle vrouwen in de hens. Er is er namelijk geen een met echt haar. Serieus geen een! Echt hilarisch om te zien. Stroomuitval is hier trouwens ook aan de orde van de dag. Soms is het ineens pikkedonker en dan 5 minuten later doet alles het weer. Toen ik dit allemaal een beetje zat te observeren en die lekkere muziek in mij op zat te nemen kon ik toch niet meer stil blijven zitten. Met z'n allen de dansvloer op dus! Ongelofelijk hoe goed deze mensen allemaal kunnen dansen. Soms wel een tikkeltje ordinair, maar ritme zit in hun bloed, dat is een ding wat duidelijk is. Ik durfde in het begin amper te bewegen! Het lijkt ook of dan iedereen ineens naar je kijkt. Hahaha. Maar ik had nog geen stap gezet of er hing alweer een gozer aan m'n reet. Ik heb hem vriendelijk verzocht me lekker alleen te laten dansen. Je merkt dat ze dat toch lastig vinden;). Maar het was echt een fantastische avond. Een vriendin van Armal, Emilia, kwam later naar me toe en zei dat ik van haar witte vrienden zeker de beste danser was. Nou, dat vond ik een groot compliment! Hahaha. 

We kwamen die nacht rond 04:30 uur pas thuis en natuurlijk moesten we de volgende dag gewoon weer om 08:00 uur beginnen! Ik kan je vertellen, het was een pittig dagje voor mij. Ik stond bij de Gorilla's vandaag. Wat een indrukwekkende beesten. Immens groot en sterk. Toch hebben ze ook een zachte kant die ik bij de chimpansees ook zag. Het lijkt echt of je dan een bepaalde connectie met ze heb. Heel bijzonder. Ook hier hoor je weer de meest trieste verhalen. Dat mensen ze ook als huisdier hadden. Als huisdier! Een gorilla! Doe effe normaal! Ja, ook kleine baby gorilla's worden groot. 

Toen ik een maal klaar was stortte ik toch wel een beetje in. Helaas was dit de laatste werkdag van Teun alweer en moest hij deze avond nog het vliegtuig in. We hadden thuis nog even met z'n allen wat gegeten en om 18:00 uur werd hij opgehaald. Ik kon het nog net volhouden om hem uit te zwaaien en daarna nog even  wat te kletsen met de rest, maar ben niet veel later toch echt naar bed gegaan. Beetje net als vroeger, na Goeden Tijden Slechte Tijden naar bed;). Gelukkig had ik de volgende dag vrij dus kon ik lekker even bijkomen.

Foto’s

8 Reacties

  1. Marianne Kraaijeveld:
    14 augustus 2017
    Wat schrijf je toch leuk, lig soms in een deuk. Geniet fijn lieve Hélène xxx
  2. Gradie:
    14 augustus 2017
    Mooie foto's ook !!
  3. Hetty Dalm:
    14 augustus 2017
    Heftig allemaal!
  4. Jenny:
    15 augustus 2017
    Mooi Geweldige ervaringen
  5. Aniek:
    15 augustus 2017
    Wauw!! Wat een mooie verhalen met de apen. Lijken me echt zulke bijzondere dieren! Geniet ervan daar! Liefs, Aniek
  6. Kim:
    15 augustus 2017
    Topper! X
  7. Alfred:
    15 augustus 2017
    Leuk hoor, jammer dat Ben Nobel daar is.
  8. Nancy:
    17 augustus 2017
    Geweldig Helene!
    Stoer hoor! En wat een ervaring weer lieverd!